Giniel de Villiers (nr. 301) van Toyota Gazoo Racing South Africa, die vorig jaar tweede werd, was meer gericht op het mijden van risico’s, maar Bernhard ten Brinke (nr. 311) van Overdrive Racing, die vorig jaar de zevende plaats in het eindklassement haalde, kwam tot zijn eigen verrassing als eerste over de streep en begon als leider aan de eigenlijke rally met een verbindingsetappe van 404 km van Rosario naar Villa Carlos Paz en een 258 km lange, op een achtbaan lijkende klassementsproef, waar met hoge snelheden over gevaarlijk bochtige bergwegen werd gereden.

De coureurs uit de motorcategorie verlieten om 4.00 uur het bivak (waar de deelnemers aan de rally kamperen) voor de klassementsproef, terwijl de coureurs uit de autocategorie om 7.13 uur vertrokken. Tot grote teleurstelling van de gemotiveerde coureurs en bijrijders pakten zich onweerswolken samen boven de verbindingsetappe tussen het bivak en de klassementsproef, waardoor de boerderijen aan weerszijden van de weg onmiddellijk in drassige rijstvelden veranderden. De organisator besloot daarom de klassementsproef af te blazen in het belang van de veiligheid.

De volgende morgen mistregende het opnieuw, waardoor ook de tweede etappe iets werd ingekort, van 461 km tot 386 km, maar alle coureurs konden wel zonder tegenslagen beginnen. Tijdverslindende moerassen waren die dag het grootste obstakel, maar de Toyota Hilux wist de helft van de plaatsen in de top 10 veilig te stellen en demonstreerde daarmee opnieuw zijn bestuurbaarheid op onverharde wegen. Daarna stond de 663 km lange derde etappe op het programma, met meer van hetzelfde: veel smalle, bochtige paden, waarop het moeilijk inhalen was, terwijl stof het zicht verminderde en regen de grip aantastte.

El Niño, het natuurverschijnsel dat wereldwijd van invloed is op het weer, bleef de coureurs parten spelen in de derde etappe. Zware regen veranderde de wegen binnen de kortste keren in rivieren, wat subtiel remmen, voorzichtig sturen en opperste concentratie noodzakelijk maakte.

Giniel de Villiers kreeg een lekke band op slechts 14 km van de finish, maar zijn Toyota Hilux bleef uitblinken onder de omstandigheden, zodat hij zonder band te verwisselen volhield en uiteindelijk als vierde binnenkwam.

Hoewel het bivak ’s ochtends vroeg met modder was bedekt, speelde de regen niet zo’n grote rol in de vierde etappe, maar de gemiddelde hoogte van 3500 m zorgde wel voor een gebrek aan zuurstof, dat het hart en de longen van de deelnemers op de proef stelde en de zelfaanzuigende V8-motor van de Hilux extra belastte.

Na een dappere poging finishte Giniel de Villiers op de elfde plaats. Leeroy Poulter (nr. 319) van Toyota Gazoo Racing South Africa viel ver terug naar de 24ste plaats, maar eindigde na een wonderbaarlijk herstel als zevende, terwijl Yazeed Alrajhi (nr. 305), eveneens van Toyota Gazoo Racing South Africa, in het stofspoor van de auto voor hem ploeterde en een net zo verdienstelijke zesde plaats behaalde.

In het eerste deel van de marathonetappe reden de deelnemers op grote hoogte rond Jujuy. Daarna vertrokken ze vanuit het bivak richting Uyuni voor een rit waarbij ze niet op hulp van de monteurs konden rekenen. De 38ste editie van de meedogenloze Dakar Rally was nu in volle gang en de Toyota-teams deden het goed.

Na zijn gestage vooruitgang in de rally verloor de Toyota Hilux van De Villiers in de vijfde etappe helaas drie minuten als gevolg van een lekke band, waardoor hij genoegen moest nemen met de zevende plaats. Leeroy klaagde over het feit dat hij de turbodiesels maar moeilijk kon bijhouden op deze hoogte, maar kwam toch als vijfde over de streep. Nicolas Gibon van het Toyota Auto Body-team zette opnieuw een knappe prestatie neer in zijn Land Cruiser, waardoor hij de eerste plaats wist te behouden in de productiecategorie.

Op dus naar de zesde etappe, een zware rit van 542 km rond de zoutvlakte van Salar de Uyuni die (eindelijk!) onder een strakblauwe hemel plaatsvond, met een vertoon van solidariteit waar elk team trots op zou zijn.

Yazeer Alrajhi kwam als derde over de finish en Leeroy reed op een sterke achtste plaats voordat zijn voertuig na ongeveer 450 km over de kop sloeg. Dat was een bittere pil voor de Zuid-Afrikaan, maar zijn landgenoot Giniel de Villiers reed op het moment van het ongeluk vlak achter hem en stopte onbaatzuchtig om Poulter weer op weg te helpen en de etappe uit te rijden.

Nicolas Gibon, de leider in de productiecategorie, had in deze etappe te kampen met een kapotte radiator in zijn Land Cruiser, maar in samenwerking met zijn teamgenoot Akira Miura wist hij toch nog de finish te bereiken.

De rally was nu bijna halverwege en hoewel de coureurs opnieuw smachtten naar vlakke wegen waar ze met hoge snelheden overheen konden racen, werd hun droom nog steeds verstoord door onweer met stortbuien. Met een welverdiende rustdag in zicht legden de Toyota-coureurs zich erbij neer dat de eerste helft een uithoudingsproef op grote hoogte was geweest. Op de wegen door de duinen terug naar Rosario, waar hoge temperaturen heersten, namen ze zich voor om gas te geven.

De achtste etappe met zand en rotsen was een grote opluchting voor de meeste deelnemers. Het relatief eenvoudig te berijden, harde terrein was gunstig voor Leeroy Poulter, die opklom naar de derde plaats in het algemeen klassement, maar nadelig voor De Villiers, die in de acacia’s verstrikt raakte en maar liefst 17 minuten verloor.

Twee lekke banden buiten het eigenlijke parcours van de negende etappe zouden mindere coureurs misschien ontmoedigd hebben, maar De Villiers en zijn bijrijder, Dirk von Zitzewitz, zwoegden voort om als vierde te finishen, op slechts 38 seconden achter de leider. Poulter kwam vast te zitten in een uitgestrekt lager gelegen terrein en verloor jammer genoeg 20 minuten op de leiders.

Het positieve voor Toyota was dat de volgende etappe verreden zou worden tussen de zandduinen van Fiambala, waar de teamleiding maximale prestaties van de Hilux verwachtte. Maar meer onweer zou opnieuw tot een ingekorte etappe leiden.

Hoewel de meeste coureurs ander terrein opzochten om grip te krijgen, bleven De Villiers en Von Zitzewitz het parcours volgen. Ze verloren daarmee hun aandrijfas, maar konden dat kleverige onderdeel in slechts acht minuten repareren en hoewel ze later opnieuw vast kwamen te zitten, leverde hun onverstoorbare aanpak uiteindelijk een eervolle zesde plaats op. Poulter finishte als tiende, maar Alrajhi raakte ver achterop door een kapotte wielbout.

Voor veel coureurs bleek de 712 km lange negende etappe, die een 431 km lange klassementsproef omvatte, rijk aan gebeurtenissen te zijn. De langdurige klassementsproef in de hitte van de tiende etappe vergde uithoudingsvermogen en stabiliteit van zowel de coureurs als de voertuigen.

Yazeed vond finishen belangrijker dan pure snelheid en kwam als vijfde over de streep, op 11 minuten en 57 seconden achter de leider. Giniel de Villiers kreeg alweer twee lekke banden, maar omdat Dirk von Zitzewitz hem uitstekend door de duinen loodste, finishte hij als zevende. Leeroy Poulter kwam twee plaatsen daarachter als negende binnen. Alle drie de Toyota-rijders beloofden de volgende dag beter hun best te doen in de langste etappe van de rally.

Met een lengte van 931 km, een klassementsproef van 481 km en rijsessies van vijf uur of langer draaide het er in de voorlaatste etappe volledig om wie zijn tempo het langste kon volhouden. Dit waren het soort omstandigheden waar de Hilux dol op is en Poulter en De Villiers lagen aanvankelijk op de eerste en tweede plaats, maar finishten uiteindelijk als derde en vierde. Daarmee veroverden ze de vijfde respectievelijk derde plaats in het algemeen klassement. Gibon won stormenderhand in de productiecategorie.